„Homo homini lupus est”
czyli: „Człowiek człowiekowi wilkiem jest”.
Tak głosi łacińska maksyma.
Ja jednak myślę, że nie jest tak...
Inaczej - czy świat wszechpanującą w nim wrogość,
zazdrość, złość…
Czy świat nasz by to długo wytrzymał?!
Stworzył nas wszystkich Jeden Bóg
Do Niego wszyscy zmierzamy.
Dlatego z serc swych wyrzućmy
wszelką nienawiść, pychę, srogi gniew.
Jednego Kochanego Ojca w Niebieskiej Ojczyźnie mamy.
On prosi nas przez Matkę Swą:
Kochajcie się wzajemnie!
Niech dłoń swą poda bratu brat
Wówczas rozbłyśnie tęczowe zgody słońce
I stanie się spokojnie, bezpiecznie, przyjemnie.
Miłość rozpali serca gorące,
Umilkną działa hen, gdzieś w Iraku
Huk bomb ucichnie wreszcie
Ucichnie małych dzieci płacz...
Od ludzi wszak zależy to
Od ludzkości los świata zależy, czyż nie tak?
Do serca sobie to weźcie
Modlitwą rozpocznijcie dzień
I módlcie się gorąco.
A wtedy Bóg zlituje się
I zniknie z Ziemi wszelkie zło
Zapłonie miłości słońce!
Porzućcie obojętność złą
I spójrzcie dookoła:
Bo tego brata samotność zżera
Znów tamten z głodu i nędzy kona.
Ten - płacze gorzko, bo mu źle;
Bo zmarła nagle żona...
Ludzie! Ta obojętność zniszczy nas,
Gdy zło się tak szerzy wszędzie.
Powiedzmy temu: Dość już, raz!
Od dziś inaczej będzie.
Planeta Ziemia Matką nam,
Niech wszędzie dźwięczy dziecięcy śmiech
A Ziemia tonie w kwiatach.
Ludzie radością podzielą się i chlebem...
Wtedy to, wtedy najmilsi bracia
Nasz świat, ten szary, smutny świat
Stanie się cudownym, wymarzonym Niebem!
Katarzyna Wilczyńska